Anja

Ik ben hier aanbeland dankzij de kappersbon van Flair. Misschien oneerbiedig te zeggen, maar kapper Anja is nog zo'n echt dorpskappertje met dito interieur, wat ik trouwens alleen maar kan toejuichen! Kappersketens groeien als champignonnen uit de grond, alsook de ontelbare meisjes (en jongens per uitzondering) die van deze kappersketens een succes moeten maken en even snel wisselen als het verversen van een handdoek... Ik denk trouwens dat in hun opleiding ook een socializing module verwerkt zit met basiszinnen als: wat mag er gebeuren? heb je iets speciaals te doen vanavond? gebruik je een conditioner? al eens een balayageke geprobeerd? en is het water niet te warm? het liefst nog in combinatie met een (g)loeiende haardroger aan je oor... wablief? Nee, geef mij maar een gevestigde waarde, waar je weet dat diegene die vandaag je haar verfraait dat over een half jaar ook nog zal doen (inderdaad, ik ga niet zo vaak naar de kapper :-)) en die dus ook weet dat ik niet zo'n babbelaar ben. Ik kom binnen en de 2 meisjes blijven intensief verder werken met in de linkerhand een haardroger, in de rechterhand hét marteltuig voor fijn lang haar: de brushing borstel. Oké... ze moeten niet veel zeggen, maar als ik goeiedag zeg, krijg ik toch gelukkig een begroeting terug. Ik ben quasi praktisch aan de beurt, great! Een meisje zegt dat ik aan de wastafel mag komen zitten. Ik vraag een heel goeie verzorging aangezien mijn haar héél snel knoopt, uiteraard aan een meerprijs. Ik vind de wastafel trouwens altijd één van de hoogtepunten van een kappersbezoek, maar dit meisje... Auwwww! was precies een marmeren vloer aan 't opboenen, mijn verkrampt gezicht hielp niet, maar deed haar lustig verder boenen (en zuchten, je zou voor minder, die moet nogal spierballen hebben). Sommigen houden misschien van deze harde aanpak, maar dit was erover! Was dit nu een tandartsbezoek? Ik twijfel even: zou ik mijn haar wel laten knippen? Ik denk, dit komt niet goed, mijn haar gaat hier als een suikerspin uit de lavabo komen. En gelijk had ik: "uw lengten en punten knopen wel gemakkelijk he?" en trekt keihard met een kam door mijn arme, gelukkig reeds dode, haren. Zucht, ik heb het nog zo gezegd. Het meisje praat ondertussen verder met haar collega, 'dat ze het er eens goed gaat van pakken'. Oei, die vertrekt op vakantie, die heeft geen zin meer om te knippen, of misschien net iets te veel zin?? Ok, het is maar haar en dat groeit terug ja, maar sorry ik ben een vrouw he, hair matters ;-). Hehe gelukkig, diezelfde andere collega komt me vragen 'hoe ik het wil hebben'. Een meisje die duidelijk meer is voor de zachte aanpak! Ze luistert aandachtig naar mijn uitleg met bijhorende spastische gebarentaal. 'Mag het er echt allemaal af?' vraagt ze nog. Dit meisje vertrouw ik, dus ik zeg 'ja graag'. Ik sluit mijn ogen en 10 minuten later zie ik plots mijn opgeklaard gezicht. Wat een knipbeurt niet kan doen voor de herfstmood van een mens, ja, dit kapsalon was dan toch een goeie keuze! Ze heeft echt goed geluisterd en kan ook nog eens goed brushen (de brushing borstel zelfzeker, maar pijnloos in gebruik, af en toe checken of alles wel gelijk geknipt was). Dorpskappers krijgen ook vaak 'rijpere dames' over de vloer, maar dit kapsalon brusht niet op z'n bomma's. De bazin (Anja veronderstel ik dan?), zegt plots vanuit een andere kappersstoel 'je ziet er ineens pakken gezonder uit he!'. Oei mmm, is dit nu een compliment? ;-D what the heck, ik besluit het zo op te vatten! Ik voel me helemaal opgekikkerd (met het gevoel van 'had ik dit maar eerder gedaan'). Dit kapsel was een koopje, enkel de brushing heb ik moeten bijbetalen. Ik besluit snel de wastafel-ervaring te vergeten, maar denk nog even: Kapsalon Anja heeft deze marmeren vloer goed opgeboend!