Op een dag vind ik tickets in de bus voor het festival – zonder het voorvoegsel “folk” dit jaar – Dranouter!
Ik ben nog nooit op een festival geweest, maar zie het helemaal zitten.
Ik ga de vrijdag, want dan komt Anouk!
De dag ervoor maak ik mijn zak klaar: campingstoeltje check, EHBO-kist check, opblaasbaar bootje (als de weide onderloopt, je weet maar nooit), petje met roze vlaggetje (zo kan iedereen mij terugvinden), zonnecrème check (ik ben voor één dag een mummie, want ik wil absoluut niet een roze salami worden na dit festival), T-shirt: “Anouk, kom hier als je durft!” check… Ik heb alles mee en ben er klaar voor!
De dag zelf sta ik moe en zenuwachtig op. Sokken hoog opgetrokken, petje strak op mijn hoofd. Beschermd door zonnecrème, begeef ik me naar het festival der festivals.
Ohja, ik ga te voet! 500 meter verwijderd van mijn huis, kom ik tot het besef dat ik mijn ticket vergeten ben! Ik rep me naar huis en haal het ticket! Slechte start, het kan alleen maar slechter worden, denk ik bij mezelf!
Ik kom een verkeersbord tegen: “Dranouter”. Ik ben er! Ik zie echter alleen een wei met luie koeien! Waar is het festival dan?
“Ja, daar is het!”. Als een lange slungel spurt ik naar de poorten van het festival. De poort is nog niet geopend.
“Ik ben jarig vandaag!”. Met dit excuus loop ik iedereen voorbij en sta ik triomfantelijk eerste aan de poort van Dranouter! Enkele security-mensen kijken me raar aan alsof ze denken dat ik voorgestoken heb; hoe durven ze!
De poort gaat open. De soundcheck is bezig! Ik zie op mijn programma dat Anouk pas om 0 u 30 speelt! Wat een misser! En om 0 u moest ik thuis zijn van moeder overste, vlug even bellen! Oef, het mag voor één keer!
Ik leg me even in de hangmatten, bekijk het straattheater, geniet van Nostalgisch Kermis Collectief Cirqumstancia. Ohja, nog vergeten te zeggen! Daarom vind ik Dranouter zo fantastisch; het is een echt gezinsfestival: straattheater, comedians, kindertheater, optredens voor kinderen… Een grote verscheidenheid aan optredens!
Ook de standjes van de sponsors zijn leuk; je kunt er wel altijd een leuke gadget voor niets en voor nothing meekrijgen! Ook verzamel ik altijd de plastieken bekertjes die de mensen op de grond laten slingeren; hiervoor krijg je geld!
Na een optreden meegepikt te hebben van Hindi Zahra in de “Club”. Rep ik me om 21 u naar de “Kayam” om Vaya Con Dios te zien spelen. Uit volle borst zing ik mee met “Heading for a Fall”!
“And I know it
We're heading for a fall
(For a fall
Heading for a fall)”
De Kayam raakt goed vol. Met hetzelfde excuus – “ik ben jarig vandaag” – probeer ik de eerste rijen te bereiken. Plotseling stuit ik echter op mijn lerares wiskunde die ik – en zij mij ook niet – niet kon uitstaan! Vlug buk ik mij zodat ze mij niet kan zien!
Op het einde van het optreden sta ik op rij nummer 1 en ben ik klaar om te genieten van het optreden van Anouk!
Uit volle borst zing ik mee:
“I'm sorry but I ain't gonna change my ways
you know I've tried but I'm still the same
I've got to do it my way”
Ik heb genoten van het optreden, jammer genoeg zonder handtekening of kus van Anouk…
Festival Dranouter is één van de beste festivals. Kleinschalig, verschillende soorten van optredens, voor iedereen geschikt, redelijke toegang- en drankprijzen…
Om 3 u ’s nachts kom ik thuis aan. Mijn moeder vraagt waar ik bleef, ik zeg:
“I Don't Wanna Hurt, One Word: Anouk!”
5