Met enige vertraging vanwege wegwerkzaamheden (lekker handig op de eerste dag van de vakantie) arriveerden we aan de Wolvengracht, waar we incheckten in ons hotel. Na ons kort te hebben opgefrist wandelden we met prachtig weer via de St. Hubertusgalerij naar ons doel voor de lunch van deze middag, Aux Armes de Bruxelles, gelegen in wel de meest vreselijke toeristische straat van Brussel, maar wel een restaurant waaraan ik goede herinneringen heb en wat ik graag nog eens wilde bezoeken. Er waren nog tafeltjes (en het zijn ook piepkleine tafeltjes) vrij in het restaurantgedeelte en kregen een leuk tweetje, uit de drukte. Er is weinig veranderd hier qua inrichting. Ook het personeel is nog zoals het was: uiterst vakkundig en snel. De kaart is zeer uitgebreid - zie website -, aan de dure kant. Dat geldt ook voor de wijnkaart, die is eigenlijk ronduit schandalig duur. We kwamen uit op een flesje Menetou Salon Morogues, Domaine Pellé 2010. Voor echtgenoot een fles bruisend water en voor mij - bijzonder vriendelijk - een karaf ijswater. Omdat we ‘s avonds nog uitgebreid zouden gaan eten wilden we de lunch klein houden, maar helaas was het menu Midi niet mogelijk, want het was zaterdag. Het werd het Brasseriemenu. We begonnen met een Potage du Jour. Zo’n lekkere - althans vind ik - gebonden soep gemaakt van restjes groenten en vlees met aardappelen. Aan de flauwe kant, maar een beetje zout bracht uitkomst. Voor echtgenoot als voorgerecht de gevogeltekroketten. Twee flinke ronde gefrituurde bollen kreeg hij met een behoorlijk stevige vulling van gevogelteragout. Erbij een kom gebonden jus. Ik herinnerde me dat van vroeger, de smaak van de jus - want ik mocht proeven - was nog precies hetzelfde. Verder geen enkel garnituur erbij, waar ik wel om moest glimlachen. Ikzelf was nieuwsgierig naar de haring in witte wijn en kreeg een bord met daarop een rolmops in drieën gesneden, een hoopje gemarineerde kool met daarop een flinke pluk sterrenkers en drie partjes tomaat. Nu hou ik toevallig veel van rolmops dus men deed me een plezier met dit voorgerecht, maar stel je voor dat je niet van rolmops houdt... Als hoofdgerecht had echtgenoot gekozen voor de gegrilde zalmfilet met Béarnaisesaus en hij was tevreden met zijn perfecte moot zalm met huisgemaakte Béarnaisesaus keurig apart erbij, de pluk sterrenkers en de goed gekookte aardappelen. Ikzelf was benieuwd naar de stoofkarbonades op Vlaamse wijze en kreeg een gigantisch bord met heerlijk gestoofd varkensvlees met veel stoofvocht en twee aardappelen. Het was veel te veel, dus ik heb hooguit de helft maar opgegeten, maar lekker was het wel. Toen moesten we ook nog een dessert uitzoeken. Dat werd voor ons allebei een sorbetcoupe en we kregen dus een coupe met maar liefst twee grote bollen sortbet. Peer onderin en erop aardbei. Allebei huisgemaakt en allebei erg lekker, maar ook wel weer erg veel. Na nog een goede espresso verlieten we Aux Armes de Bruxelles, ik hou van Vlaamse restaurants als dit en we hebben er de hele middag over gedaan om de opgedane calorietjes enigszins te verbranden. Het blijft een aanrader wat mij betreft, ondanks de ligging in die gekke Beenhouwersstraat.
4