Het Sint-Nicolaasplaatsje is één van die verborgen schatten van Antwerpen, niet ver van het centrum maar toch ver genoeg zodat toeristen het niet zonder kaart kunnen vinden. Het herbergt o.a. de wereldvermaarde poppenschouwburg Van Campen en het meest romantische en kleinste theater van Antwerpen, De Peerdestal van Napoleon. Maar ook bistro Barbouf ligt op de hoek, gevestigd in een historisch pand. Het betreft één gelagzaal die ingedeeld is, half in een bar en half in een restaurant, zonder enige afscheiding. Vandaar de naam: BAR (drinken) en BOUF (eten). Men moet als eter dus de typische cafégeluiden erbij nemen, men is er voor of niet. In de zomer heb je een terras op het onvoorstelbaar mooie Sint-Nicolaasplaatsje. Vooral in bruine en beige tinten met fel groen als kleur om te breken ingericht, komt de zaak gezellig over. De enige dienster bij ons bezoek vandaag werkte zeer vlot, geruisloos, zag werk en was vriendelijk. Je moet tegenwoordig ver zoeken om nog zo iemand te vinden. Alleen moest ze persé iedere keer bij het passeren tegen mijn stoel stompen, alhoewel er toch plaats genoeg was. Ik had de indruk dat de patron in de keuken stond, een plaats die je kunt zien bij het naar de wc's gaan. Ze kwam me wat rommelig over en ze geeft niet de schijn dat ze iedere dag gepoetst wordt.
Wij namen voor €15 een pasta Barbouf (spaghetti, zongedroogde tomaten, pijnboompitten en afgewerkt met geroosterde seranoham en rucolasla). De spaghetti leek ons niet versgemaakt maar was wel al dente en de combinatie was tof gevonden en smaakte zeer goed. Aan de overzijde werd er voor €13,50 tagliatelle met gerookte zalm genomen. Ook een lekker gerecht, maar nogal overgoten met room wat wel had mogen vermeld worden. Men doet dat waarschijnlijk om de smaak van de zalm te breken, maar op de duur was het wel wat te veel van het goede en het is een caloriebom.
We namen er voor €16 de Zuid-Afrikaanse huiswijn bij, een kruising van de bij ons minder gekende Cinsault en Ruby Cabernetdruif. Iets te koel geserveerd waardoor hij gesloten bleef en wat wrang smaakte. Karaferen had hier al wonderen kunnen doen. Er werden ook te kleine glazen (de typische wijnproefglazen) bij gezet. We merkten op als je een duurdere wijn nam, er wél grotere glazen bij gepresenteerd werden. Het ligt dus aan onze gierigheid.
Als nagerecht een apfelstrüdel met ijs en room genomen. Gewoontjes gepresenteerd met als decoratie o.a. een half clementientje, wat nogal amateuristisch en niet meer van deze tijd is. Verder room van de spuitbus, ijs en taart van de leverancier. Niets speciaals dus. Ik bestelde een cappuccino waarbij direct gevraagd werd of hij met room of melk moest zijn. Voorkomend uiteraard en het laat de mogelijkheid, alhoewel een cappuccino vanzelfsprekend nooit met room is. Ik opteerde dus voor de gestoomde melk. Gepresenteerd in een grote tas, wat een pluspunt is, was hij maar matig van kwaliteit. De gestoomde melk was veel te luchtig en maakte geen smeuïg geheel met de koffie, juist datgene wat een cappuccino zo uniek maakt. Men moet doorheen het schuim de koffie kunnen slurpen, aangevuld met een beetje van het rijkelijke van de romige schuimkraag. Ach... een goed gemaakte cappuccino kan toch zó heerlijk zijn!
Aan de hand van de bijgevoegde foto's hoop ik een beeld geschetst te hebben van deze zaak, die een beetje een moeilijke lokatie heeft: uit het zicht voor de toeristen en niet zo eenvoudig bereikbaar voor de inheemse klant die z'n weg er niet kent (geen parkeerplaats).
(3)