Even schetsen: uiteten is voor mij een feestje, uren (lees: dagen) van tevoren dokter ik uit wat ik wil eten, vis of nee toch vlees en die groenten en die smaak wil ik zeker uitproberen en wat hebben ze van desserts enz enz. Kortom ik kijk er naar uit zoals een kind die speelgoed uit de sinterklaasfolder kiest (en net zo wispelturig).
Kaiseki klonk dan ook als muziek in de oren... een lange was(abi)lijst van sushi mini hapjes, mini salaatjes, mini gefrituurde en gestoomde lekkernijen... en wat? All you can eat?? Man man mijn dag kan niet meer stuk! Dat wordt smul-len!!
Ervaring leert mij echter dat eten met veel collega's jammer genoeg altijd op een persoonlijk fiasco uitdraait, maaltijdsgewijs dan. Ik kies altijd het verkeerde, ook na intensieve research (met dank aan Sayso/Truvo o.a.)! Voor mijn collega's is dat altijd lachen, vooral als ze mijn beteuterd gezicht zien en dan beginnen aan hun smakelijk uitziend bordje. De sociale druk misschien? Kaiseki was... niet anders, helaas.
Het bestellen was te evenaren met een bingowedstrijd, ik had toèn gewoon al moeten beseffen dat het niet goed ging komen en kreeg al een behoorlijk punthoofd. De Japanse ober zag het niet zitten ons van een bestellingslijstje (of hoe heet zoiets?) per tafeltje van 4 te voorzien. Hij gaf dan toch toe, waarna wij (de middelste tafel) nummer 29 hadden en de 2 tafels rond ons 27 en 28... Vooraleer iedereen goed en wel gekozen had, waren we al een half uur verder. We hadden een pact gesloten om het middageten tot het minimum te beperken, zodat de sushi 's avonds nog beter zouden smaken en we lekker veel zouden bestellen (de all you leave behind, you pay in het achterhoofd houdende).
Ok, de eerste bordjes komen er aan, mm wat ziet dat er héérlijk uit zeg! O jammer, voor de tafel links naast ons. Jajaja, de tweede lading... voor de tafel rechts van ons (tiens hadden wij dat niet besteld). Geen probleem de derde gerechtjes komen er aan! Wat? Weeral voor de tafel links? Om een lang verhaal kort te maken: een half uur later hadden de 2 tafels naast ons een brede waaier aan sushi en andere specialiteiten te over en wij? Wij moesten het stellen met enkele luttele satés, de horror octopussy sushi's (dé ultieme uitdaging, sushi voor gevorderden!) en enkele calamarès die de tafel rechts naast ons vriendelijk afstonden (of hadden ze er gewoon genoeg van?).
Je raadt het al, ze hadden onze tafels geswitcht en waarschijnlijk deed ober 1 het wel juist (leveren aan de andere tafels) en gaf ober 2 onze gerechten ook aan de andere tafels, waardoor wij letterlijk op onze honger moesten zitten en uit pure frustratie dan maar zo'n horror sushi achterover sloegen. De gerechten waren bovendien moeilijk herkenbaar met wat je besteld had. All you can eat nam ik dus wel heel letterlijk, het was gewoon vechten voor een bordje!
De kwaliteit van het eten vond ik echter wel heel goed, het leek me allemaal behoorlijk vers en goed gesoigneerd! Of ik nog terug zou gaan? Vast en zeker voor de heerlijke dumplings, de visballetjes, het malse vlees, ...! Maar met een veel kleinere groep. Hoe meer volk, hoe meer vreugd kan wel kloppen, maar niet als het op eten bij Kaiseki aankomt!