Schuin over de Vlaaikensgang vind je dit historisch pand dat bij ons bezoek een Thais restaurantje herbergde. De reden dat ik vorige zin op deze manier schrijf is omdat het in Antwerpen centrum dikwijls een komen en gaan is van horecazaken. Zeer klein en eenvoudig ingericht, met tafeltjes die dicht tegen elkaar staan, kan men van matige gezelligheid spreken. Ik miste zowel in het interieur als de gerechten het kitcherige Thaise goud en de prachtige handuitgesneden groentenversieringen.
Foto's en de menu is op hun website terug te vinden, zodat ik daar weinig over moet zeggen. Ik voeg wel foto's van onze gerechten bij.
De bediening gebeurde door twee Thai waarvan het meisje zodanig stil sprak dat het niet te verstaan was. Ze waren geruisloos en werkten door, doch matig efficiënt.
Wij namen als voorgerecht gebraden ribbetjes op Thaise wijze die heel lekker waren, zoals het hoorde, mooi afgekruid. Het ander voorgerecht was scampisoep met citroenkruid en gember, wat een prachtige bouillon bleek te zijn, heel aromatisch ruikend en smakend naar gember, koriander en citroenkruid. De 2 scampi die erin lagen waren mooi ontdaan van het darmkanaal en waren mijns inziens geen diepvries. Een voorbeeldige soep.
Als hoofdgerecht namen we kip in de wok met gember en groentjes en gebakken eend in pa-nang kerrie met kokosmelk. Beide schotels waren evenzeer correct klaargemaakt, perfect gekruid naar Westerse normen, vers en smakelijk.
Een minpunt was de grootte van de schotels die onvoldoende was voor een volwassen man. Spijtig, maar ik ben met honger van tafel gegaan. De presentatie was eenvoudig en in niets te vergelijken met het majestueuze van het teloorgegane "Les Larmes du Tigre" en "Sawadee".
Ook van wijnen hadden ze weinig kaas gegeten. Ze bieden een zeer beperkte keuze waarbij de huiswijn het goedkoopste wijntje uit de rekken van Colruyt is. Wij namen de Spaanse La Mancha, crianza 2005, die reeds geopend aan tafel werd gebracht. Deze bleek nét over zijn tijd te zitten en moest dringend op. Ofwel ligt het aan hun slechte manier van bewaren, want ik zag de wijnrekken in de gelagzaal zelf, wat nefast is voor een wijn.
Voor de mensen die me kennen geef ik steeds sterren voor de totaalbeleving. Indien ik enkel het eten zou beoordelen zou ik akkoord zijn met de 13/20 van Gault Millau en zouden ze hier 4 sterren krijgen, maar spijtig genoeg wordt deze score naar beneden gehaald door de enkele minpunten hiervoor vernoemd.
Samengevat zou je dit een budgetvriendelijke dagdagelijkse Thai kunnen noemen die met dagverse producten werkt en een perfecte Thaise keuken naar Westerse normen serveert, geschikt voor de kleine eter.
2